برای هر گفتمانی اصولی وجود دارد که به کارگیری آن ها برای هر نوع رابطه انسانی ضروری است. و یادگیری این مهارت ها به ما کمک می کند تا بهتر بتوانیم با مشکلات زندگی و موانع ارتباطی مواجه شویم. و گرچه بیشتر منظور ما در خصوص رابطه زوجین است ولی کلیه ابعاد روانشناختی ، خانوادگی و اجتماعی را در بر می گیرد که در ادامه به شاخه های اصلی داشتن گفتمان موثر اشاره می کنیم. 

خوش رویی:

بر اساس مطالعات مرکز روانشناسی خانواده گشاده رویی، لطافت و خوش رویی از موارد مثبت اساسی هستند که زمینه را برای آرامش، شفافیت، اعتماد و صداقت بین طرفین آماده می کند. 

مهربانی:

نشان دادن مهر و محبت و میل مثبت درونی می تواند ضامن برقراری رابطه ی سالم شده و صمیمیت بین طرفین را برقرار سازد.

خوش زبانی:

زبان برای ارتباط و بیان محتویات ذهنی شماست. بنابراین همه این ها یعنی گشاده رویییا ترش رویی، نشان دادن مهربانی و صمیمیت یا خصومت و غرض ورزی در نحوه انتخاب واژگان مثبت یا منفی تعیین کننده نتیجه نهایی واکنش طرف مقابل در گفتمان خواهد بود.

انتقاد پذیری:

یکی از موانع ارتباطی ما انسان ها عدم انتقاد پذیری، نداشتن مهارت انتقاد  و قبول اشتباهات خودمان است و همیشه خود را صاحب حق کی شناسیم و در صورتی که همه ما در رفتارهایمان دارای قصور و اشتباه بوده ایم و و از آن جایی که هر انسانی جایز الخطاست، نادیده گرفتن و کوچک شمردن اشتباهات خود و بزرگنمایی اشتباهات دیگران، بسیاری از ما انسان ها را دچار این مشکل کرده است. و باید این نکته را فراموش نکنیم که به همان اندازه خودمان می توانیم خطا داشته باشیم، دیگران هم می توانند خطا داشته باشند.

پرهیز از جبهه گیری:

موضع گیری و گرفتن قیافه حق به جانب یکی از آفت های رابطه است ولی در این مواقع افراد با وجود نظرات شخصی مخالف باید آرامش خود را حفظ کنند و به نظرات یکدیگر احترام بگذارند.

پرهیز از قهر:

طبق نظر روانشناس ازدواج خوب قهر یعنی قطع رابطه گفتاری و عاطفی طرفین به مدت نا معلوم که متاسفانه شایع ترین رفتاری که طرفین پس از بحث های بی نتیجه از خود نشان می دهند، قهر کردن است. این افراد از آن جایی که توانایی و مهارت های لازم برای تبدیل تهدید مخرب به فرصت سازنده ندارند پس از فروکش کردن دعوا، ساعت ها و روز ها با هم قطع رابطه می کنند و از آن جایی که افراد به دنبال برد و باخت هستند فکر می کنند که اگر برای آشتی قدم بگذارند بازنده و تسلیم هستند و این چرخه ای معیوب در ازدواج است. زوجین باید به دنبال رابطه ای باشند و آن را به گونه ای مدیریت کنند که هر دو برنده باشند. زیرا باخت هر کدام از آن ها به معنای باخت رابطه شان است و برد یک طرفه هیچ سودی برای آن ها نخواهد داشت.

آشتی:

قهر ها دیر یا زود منجر به آشتی می شود ولی چگونگی آن بین زوج های مختلف متفاوت است. ولی آشتی پایدار است که همراه با عذرخواهی و قبول اشتباهات باشد. معمولا افراد به اشتباه فکر می کننند که اگر برای آشتی اقدام کنند مقصر هستند و بازنده ولی این نشاندهنده ی جسارت است و نشانه ی ضعف نیست. 

پرهیز از ذهن خوانی و سوءتفاهم ها:

معمولا زمانی که طرفین نظر مساعدی نسبت به هم ندارند و با خیلی حساس باشند، هرگونه نظر یا گفتار و عمل طرف مقابل را حتی اگر سازنده و مثبت باشد، تهدید تلقی می کنند و زمینه را برای مشاجره آماده می کند و بسیاری از افراد درگیر با ان مشکل هستند و با ذهن خوانی های غلط باعث می شود که فرد موضع دفاعی گرفته و مشاجره آغاز شود.

جو روانی حاکم:

طبق نظر مشاور روانشناس نمونه در بیشتر اوقات رعایت نکردن جو روانی حاکم و در نظر نگرفتن آملدگی روانی خود و طرف مقابل برای وارد شدن به مذاکره، زمینه را برای نابودی و بد تر شدن وضعیت آماده می کند. جو سنگین روانی بعد از یک مشاجره به هیچ وجه برای یک گفتگوی دو طرفه مناسب نیست، چرا که در این فضای سنگین فرد بسیار تحریک پذیر بوده و امکان بدتر شدن اوضاع زیاد است.

گذشت:

چشم پوشی و گذشت از اشتباهات دیگران موجب شرمندگی و در نتیجه خاموشی رفتار می گردد، ولی بزرگ نمایی و انتقام جویی خطاها موجب تشدید، تثبیت و تقویت آن ها می شود.

همدلی:

همدلی یعنی خود را به جای دیگری گذاشتن است و به دنیا از چشم دیگری نگاه کردن است. همدلی در واقع احترام و همسویی در اهداف، خواسته ها، نظرات و تمایلات طرف مقابل علی رغم داشتن نظری مخالف است تا سد مقاومت و احساسات منفی وی شکسته شده و به عنوان یک انسان احساس حمایت و درک شدن نماید. و در واقع با همدلی احساسات و نیازهای دیگری را گوش می دهید و با آن ها شریک می شوید و فرد احساس می کند که او را مورد قضاوت و بی توجهی، تحقیر و سوء استفاده قرار نمی دهید و می دانید که او نیاز به نصیحت و راه حل ندارد بلکه آن چه که نیاز دارد درک است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با مطب انتخاب نو در ارتباط باشید.