الگوی زمان بندی کردن عناصر آوایی مهم است. این عناصر آوایی در واقع حروفی هستند که با کنار هم قرار گرفتن آن ها کلمات و در نهایت گفتار تولید می شود. در صورتی که به علل مختلف این زمان بندی از محد.ده خارج شود، فرد دچار لکنت خواهد شد. لکنت به صورت مکث های بی جا و یا بیش از حد، کشیده گویی، تکرار صدا، هجا یا کلمات و عبارات، قفل شدگی در بیان یک صدا، در گفتار فرد مبتلا دیده می شود. سن شروع لکنت معمولا در دوران کودکی است و بعد از سنین بلوغ کمتر اتفاق می افتد. و شیوع آن در پسر ها 3 برابر بیشتر از دخترهاست.
چه عواملی باعث تشدید لکنت می شود؟
طبق نظر بهترین روانشناس عواملی که باعث ایجاد بروز و یا تشدید لکنت می شوند به چند عامل بستگی دارد که شامل عوامل روحی و روانی، فشارهای عاطفی و محیطی، عدم فعالیت صحیح اندام های گویایی، عدم وجود همکاری بین اندام های گویایی و مغز، عوامل وراثتی، وجود اختلال در نظم شنیداری و ادراکی و شرایط خانوادگی فرد است.
افراد دارای لکنت در ارتباط کلامی یا محیط دچار مشکلند و عکس العمل نا به جای والدین در دوران طبیعی کودکان و نیز سایر شرایط محیطی هم در بروز و تشدید لکنت نقش دارند.
هرگاه کودک دارای لکنت از ساختار نحوی و معنایی جدیدی استفاده می کند، و میزان ناروایی آن بیشتر می شود و زمانی که بر آن تسلط پیدا می کند، شدت آن کاسته می شود. و مسئله مهمی که باید در نظر بگیریم این است که ناروایی با لکنت تفاوت دارد . بعضی از کودکان در طی دوره رشد طبیعی گفتار، از مرحله ای عبور می کنند علائمی از قبیل تکرار کلمات و عبارت ها، و همچنین بازگویی اصلاحی مشاهده می شود. و در اکثر موارد این دوره را به راحتی پشت سر می گذارند و کودک به گفتار سلیس و راحت دست پیدا می کند. ولی در دیگر موارد به دلیل برخورد نامناسب و حساسیت غیر منطقی والدین ، تنبیه و تمسخر و یا تذکرات مکرر جهت تصحیح گفتار کودک، سبب ایجاد لکنت زبان می شود. در چنین شرایطی حدالامکان کودک را باید نسبت به حالت غیر عادی گفتارش متوجه می سازد، خودداری کرد و زمانی که به این مسئله آگاه شد، موضوع را برای او امری زودگذر و موقتی جلوه داد.
آیا درمان لکنت زبان امکان پذیر است؟
راه حل های مختلفی برای درمان این اختلا وجود دارد که مهم ترین آن ها درمان از طریق فردی متخصص و همچنین گفتار درمانی استو زیرا که متخصصان با انجام بررسی های لازم و تشخیص درست کمک بزرگی در روند بهبود خواهند داشت. از طرفی شروع به موقع و زود هنگام درمان در میزان بهبود فرد تاثیر بسیار زیادی دارد. در کنار این مورد مهم توجه به موارد زیر نیز نتیجه بخش خواهد بود.
کاهش اضطراب و فشار های عاطفی و روانی:
طبق تحقیقات مراکز مشاوره خانواده اضطراب و فشار عاطفی و روانی همواره سبب ایجاد لکنت زبان در کودکان و تشدید آن می شود. و به همین دلیل توصیه می شود تا حد امکان بکوشند اضطراب و فشار های عاطفی و روانی کودک را کاهش دهند. برای موفقیت در این کار باید ابتدا منشا و منبع اضطراب و فشار روانی کودک را بشناسیم. و با تدابیر ویژه آن ها را رفع کنیم. زمانی که اضطراب و فشار روانی کاهش پیدا می کند، بسیاری از افراد که لکنت دارند کلام طبیعی خود را باز می یابند.اضطراب و فشار پی در پی سبب از بین رفتن قدرت تمرکز فرد می شود و در نتیجه مشکلاتی را در این زمینه ایجاد می کند. برای این منظور نیز می توانید ازمتخصصان مربوطه کمک دریافت نمایید.
در طول روز زمان کافی برای گفت و گو با کودک در نظر بگیرید.
داشتن گفت و گو های طولانی مدت فرصت های بسیار مناسبی را در اختیار کودکان قرار می دهند تا آن ها بتوانند با تمرین و تکرار و ورزیده کردن اندام عای گویایی خود، به رفع مشکل خود بپردازند و آن چه که اهمیت دارد این است که کسانی که با کودکان گفت و گو می کنند باید با حوصله و ذوق تمام با کودکشان رابطه برقرار کنند و با حوصله به حرف های فرزندشان گوش دهند و علاقه و اشتیاق خود را نشان دهند تا کودک با اعتماد به نفس و آرامش بیشتری به تمرین و قدرت بخشیدن انجام دهند.
آرام و شمرده صحبت کنید.
والدین باید با فرزندان شان با سرعت مناسب صحبت کنند و کودکان با تقلید از والدین می توانند ارام صحبت کنند و همچنین شمرده صحبت کردن باعث می شود که کودکان با تمرکز و آرامش بیشتری صحبت کنند. عادت به سریع صحبت کردن باعث از بین رفتن تمرکز و ایجاد اضطراب و در نتیجه باعث بیشتر شدن لکنت زبان می شود.
به کودکان فذرصت دهید تا صحبت کنند.
زمانی که کودک با شما در حال صحبت کردن است حرفش را قطع نکنید و یا کلماتی که قادر به ادای درست آن ها نیست را تصحیح نکنید.
واکنش های خود را کنترل کنید و فرزندتان را تحت فشار نگذارید.
هر قدر که میزان فشار برفرد بیشتر شود، تنش او بیشتر شده و برای صحبت کردن با زحمت بیشتری مواجه خواهد شد به گونه ای که وقتی فرد تلاش می کند تا لکنت خود را متوقف کند آن را بدتر خواهد کرد.
از کودکانتتان بیش از حد حمایت نکنید.
کودکانی که والدین آن ها بیش از حد از آن ها حمایت می کنند و اجازه هیچ نوع تصمیم گیری در امور شخصی نمی دهند و پیوسته در تمام مسائل آن ها دخالت می کنند و اجازه نمی دهند که با اطرافش ارتباط خوبی بگیرد باعث اختلالات زبانی می شوند.
و در نهایت این که به فرزندان خود بیاموزید که لکنت زبان مسئله ی شرم آوری نیست و به مخفی کردن آن نیز احتیاجی نیست و می توانند مانند هر فرد دیگری سالم و آرام صحبت کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر با کلینیک روانشناسی در ارتباط باشید.
دیدگاه خود را بنویسید